Cumartesi, Ağustos 26

saçım uzar

kuru ten rengimin beyaz yansıması gölgemle karşı karşıya. fallen angel, ciddiliği, ağırlığı ve kuruluğu liseyi hatırlattı. beni. şimdi hiç de öyle değil melekler. siyah beyaz sararmış kanatlı mutluluğun gözyaşlarına hapis kaldığı. çirkin. gerçek değil, yanılmışım o zamanlar. artık biliyorum ki ellerimi ovuşturmam yeterli anlamam için.

Hiç yorum yok: